انجمن اسلامی دانشجویان عضو دفتر تحکیم وحدت دانشگاه علوم پزشکی همدان در حمایت از هموطنان خوزستانی و در اعتراض به وضعیت آب آشامیدنی و مصرفی خوزستان بیانیه ای نوشتند؛ که در بخشی از آن آمده است:
خوزستان را خاک برد، خوزستان تنها ماند، اهواز هوا ندارد و ...، بار‌ها این جملات را شنیده‌ایم، سال‌هاست که مردمان مظلوم این سرزمین نفرین شده با ریزگرد و غبار و خاک-های مسموم و مهلک، دست و پنجه نرم می کنند. سال هاست که تحمل می کنند، اعتراض می کنند، وعده می شنوند و باز این سلسله تکرار می شود. گویی رنج و محنت و مصیبت، قرار نیست از این جلگه بلاخیز رخت بربندد.
حدودِ ۳۸ سال پیش که رژیم بعثی بر کوس جنگ نواخت و مردمان ستم دیده خوزستان را زیر سنگین ترین و مهیب ترین ادوات جنگی نهاد و زندگی را از آنان می ستاند، مظلومیت شان را ندیدند، آن همه تخریب و بلا و بدبختی را ندیدند، آن میزان تعرض به نوامیس شان را ندیدند، آن میزان موشک و بمب شیمیایی و امواج مخرب و آتش را بر سر دزفول و دیگر شهر‌ها ندیدند، آن شب خاموشی ها و روز جنگیدن ها و آن میزان رنج غیر قابل شرح و توصیف را ندیدند.
هشت سال که این چنین گذشت و بعد از آن هم خرابه‌ها و سوگ واری ها و محرومیت ها ماند برای خوزستان و آسایش و امنیت برای دیگران، از نفت برای خوزستان آلودگی و مرض ماند و رفاه برای دیگران، از گاز برای خوزستان هوای ناسالم و آتشین و پر حرارت ماند و برای دیگران، شب های گرم در روز‌های سرد زمستان. قریب به ۳۰ سال است که از جنگ تحمیلی می گذرد، اما هنوز جنگ در خوزستان ادامه دارد، هنوز در آبادان و خرمشهر و ... جنگ پایان نیافته، مردمان آن دیار هنوز برای رفع حاجات اولیه خود از قیبل آب می جنگند، آنان که از خیر هوای سالم گذشتند، آب را چرا از آنان دریغ کردیم؟
امروز که شاهد تشکیل صفوف طولانی دلار در تهران هستیم، در جنوب، اما صف ها کاربرد دیگری دارند: بدست آوردن آب، آب، یک جرعه آب آشامیدنی. آبادانی ها، خرمشهری ها و ... سال هاست که برای آب شور و متعفن و لجن آلود هزینه می پردازند و از مصرف آن، حیات می گذرانند، بگذریم از بیماری ها و امراض ناشی از آب مصرفی شان، بگذریم از آمار مرگ و میر ناشی از هوای خاک آلودشان، اما چطور می توان از عطش طفلان معصوم شان گذشت؟ چطور می توان از روزه داری ناشی از نبود آب گذشت؟
در این احوال نابسمان که آب و هوا و خاک، کمر بستند که مقاومت مردمان غیرت مند خوزستان را کمر بشکنند و مسئولین هم در خواب غفلت و مسند پر نعمت خویش فرو رفتند، انجمن اسلامی دانشجویان عضو دفتر تحکیم وحدت دانشگاه علوم پزشکی همدان در صدد آن برآمد که این مصبیت جان فرسا را با بانگی رسا به گوش مسئولین دلسوز و مستضعف پرست نظام جمهوری اسلامی ایران برساند و تقاضا کند که اندکی این بزرگواران را که ۴۰ سال دوش به دوش نظام در تمام مصائب و سختی ها گام برداشتند و در تمامی این سال های متمادی تأیید خود را بر این نظام، در صندوق آرا نهادند و رنج و مصبیت را برای خود و رفاه و آسایش را برای دیگران پسندیدند، در نظر بگیرند و به جای تفریح و دمی برآساییدن، آنان را دعوت به سفر به این دیار محنت زده می کند، باشد که یک از هزاران گره های کشور، گشوده شود.
منبع : خبرگزاری دانشجو
